Na de vorige tocht in Doornenburg en omstreken vonden mijn knieën het niet zo’n goed idee voor een tweede wandeling. Had toch een paar dagen van te voren weer een tocht uitgekozen op de wandel website. Dit keer zou het ergens onder in Eindhoven zijn. Weer veel te laat uit bed gekomen, of misschien veel te laat naar bed gegaan de avond van te voren. Geen idee, maar s ‘morgens moest ik toch nakijken waar ik nu precies moest zijn en wat de starttijden waren. Geen zin om de computer op te starten, aangezien het gevaar er lag dat ik daar enkele uren zou blijven zitten. Dan maar de ouderwetse manier, en in het boekje gekeken wat ik bij mijn lidmaatschap van de KNBLO had gekregen. Tot mijn verbazing zag ik dat er ook een wandeltocht in Schijndel gehouden zou worden. Dat scheelt weer. Dit is maar een kleinstukje rijden, in vergelijking met ergens onder Eindhoven. Onderweg naar Schijndel zie ik Kathinka aan het lopen met de hond, duidelijk ook op weg naar Schijndel. Zij ging dus ook mee doen met de tocht, vermoede ik. Ze moest tenminste ook aan de bak aangezien de baby een jaar ouder is had ze zich ook weer ingeschreven voor de Nijmeegse Vierdaagse. Ik heb begrepen dit jaar de 50. Ze heeft al eerder de 40 voltooid, dus ik denk dat ze nu graag een andere route wilde lopen. Het enige wat ik kan zeggen is: succes. 50 km Is een lang stuk. Aangekomen in Schijndel, mij ingeschreven en vol goede moed begonnen aan de wandeling. Wel natuurlijk ook Kathinka nog sterkte gewenst met haar wandeling. Vol verbazing, ze had mij niet gezien toen ik met de auto haar hard voorbij reed, vertelde ze me dat ze de 20 zou gaan lopen samen met een collega. Dus samen met de 10 onderweg daar naartoe zou ze dus ook 30 km er op hebben zitten aan het einde van de dag. Terugweg nog niet mee gerekend.
Na dit onderonsje begin ik met de wandeling om bij de eerst volgende kruising in verwarring te raken. Ik zie een rood bordje (ook hier werkte ze met het systeem van rode en gele bordjes). Dus ik zou dus rechts af moeten. Echter zie ik op mijn route beschrijving dat ik links moet. Vragend begin ik om mij heen te kijken, en een groepje achter mij gebaart naar het bordje en dat ik rechts af moet. Even stribbel ik tegen met de route beschrijving, maar weer wordt er resoluut naar het bordje, en naar rechts gewezen. Dus geef ik mij gewonnen. Stop de routebeschrijving diep in mijn zak en besluit ik alleen maar op de bordjes te letten. En ga rechtsaf om mijn weg weer verder te volgen. Helaas hier weer een foute beslissing genomen. Op een N weg aangekomen waar ik een rood bordje tegenkom ga ik rechtsaf en besluit ik de weg niet over te steken, en dus om aan de rechterkant van deze weg te blijven, op het naast gelegen fietspad. Nou was voor mij het gevoel deze weg wel heel erg lang. Na een paar kilometer op dezelfde weg gelopen te hebben, bekijk ik toch maar eens de routebeschrijving. Hmm. Volgens mij loop ik goed. En besluit het stemmetje in mijn achterhoofd te negeren, die mij toch wel zeker vertelde dat er iets niet klopte. Pas wanneer ik Schijndel binnenloop op een punt waar ik zelf ongeveer 10 km eerder Schijndel verliet aankwam, werd het mij duidelijk dat het een foute beslissing was om dat stemmetje te negeren. Dan maar weer de route beschrijving er bij gepakt, en samen met behulp van google maps kwam ik er achter dat ik, net na dat ik deze N weg had bereikt, ik deze had moeten oversteken om daar een zijweggetje te nemen. Dit betekende dus dat ik ook weer enkele kilometers terug moest lopen. In mijzelf vloekend begin ik aan de terugweg, om na die paar kilometers extra, de weg over te steken en de route weer verder te volgen. Ik laat Kathinka mijn vertraging weten. Misschien had ze door het lachen ook enkele vertraging opgelopen. Want wanneer ik een kilometer of wat voor de tweede rust ben, (zo’n 7 km voor het einde) begreep ik dat ze zelf bij haar enigste rust zaten te genieten van een kop koffie. Dit zou dus kunnen betekenen dat we ongeveer op de zelfde tijd zouden binnenkomen. Ik besloot dan ook om die tweede rust te nemen en een broodje te bestellen met rookworst, of voor wat er mee doorging, samen met nog een kop koffie. Ik had tenminste niet al te veel geslapen en koud drinken had ik bij me. Na zo’n 10 minuten heb ik mijn weg weer vervolgd om na de laatste, toch wel zware kilometers aan te komen bij de finish. Daar aangekomen heb ik mij afgemeld, en maar weer eens contact opgenomen met mijn mede wandelaarster. Deze bleek er ook bijna te zijn, dus besloot ik voor een keer, eens aardig te zijn en een lift terug naar huis aan bieden. Dit kon ze niet weerstaan. Wat betekende dat ik buiten even van de zon kon gaan genieten. Om een kwartiertje later samen met Kathinka en de hond op weg terug naar huis te rijden.